Hayat giderek daha da zorlaşıyor, zor olan hiçbir yere varmayan eylemsiz genel bekleyiş hali. Her gün bittiğinde bugün de bitti diyerek hayattan emekli olmayı beklemek, bir hiç için çalışmayı beklemek bunaltıcı ve açlık her geçen gün daha da büyüyor. Angaryalarla zaman kaybediyoruz ve boş kaldığımızda neden angaryalarla zaman kaybetmediğimiz için izahat veriyoruz.
"Mutlu olmak varken bu dünyada,
geceler geldi dayandı kapımıza,
olduk acımızla sarmaş dolaş,
bekledik düşümüzle koyun koyuna."*
İyi giden şeyler azınlıkta; kavga etmeyi ve ateşçiliği
öğrenmeliyim. Dergi yeniden aranızda ve nolursa olsun yine de uğraşmaya
devam edeceğiz çünkü mutluluk böyle bir şey olsa gerek.
*Çiçekleri Umudumuzun- A. Kadir